Weer thuis !!!

Wij zijn weer thuis, althans wij bewegen ons weer in Bergen, dwalen rond en kijken met verbazing en verwondering om ons heen. Wij zijn nog niet geland ofwel thuis is nog niet ingedaald. Het verlangen naar verder reizen is groot. Heerlijk om iedereen weer te zien en dan weer verdergaan. De wereld verkennen en nieuwe ervaringen opdoen. Voorlopig zijn wij weer in Bergen en gaan genieten van onze reis naar India. Opnieuw verhalen lezen en foto's kijken en alle reacties van jullie weer eens door nemen. Carla en ik willen iedereen bedanken, die met ons zijn meegereisd en ons op verschillende wijzen hebben gesteund.

Tot de volgende reis en ookvoor 2011 leef het leven, geniet, geniet , geniet !!!!

Carla en Bert

Wonderen van architectuur en zwerven door Delhi

Eén van de zeven wereldwonderen hulde zich in de mist. Langzaam slaagde het zonlicht gloorde langzaam en liet de Taj Mahal in volle glorie haar ware gedaante tevoorschijn komen. Dit samenspel tussen flarden mist en het zonlicht gaf een bijzonder mystieke sfeer, die wij in stilte wilde aanvaarden. Helaas waren wij niet de enige bezoekers van de Taj Mahal, het was zaterdag en dan vereren heel veel mensen in India de Taj Mahal met een bezoek. Ik was opnieuw onder de indruk van een prachtig staaltje architectonische schoonheid. In verwondering verlieten wij Agra en begon voor ons de 'toetertocht' . De 220 kilometer werd overbrugd in 7 uur. Het was een vierbaansweg, maar ook hier weer veel kamelen, ezelkarren, fietsers, brommers, motoren, heel veel tuktuks, vrachtauto's en nog meer personenauto's. Regelmatig raakten wij verstrikt in deze wirwar van mens, dier en vervoermiddelen. Vooral bij de regelmatig opdoemende stoplichten was de chaos het grootst, omdat iedereen toch nog even snel dor het rode licht ging en daardoor de kruispunten vast kwamen te zitten. Dan begint het oorverdovende getoeter, gerinkel en geschreeuw. Een kakofonie van geluid teistert dan je oren. Onze chauffeur blijft koel en rustig, maar draagt wel zijn steentje bij aan dit toeterconcert. In Delhi kwamen hier ook nog de bussen en taxi's bij en dan vormt zich een lint van staal en stank in deze stad. Uiteindelijk in Hotel en met een biertje geprobeerd om de herrie uit je hoofd te spoelen. Het schijnt kerstmis te zijn, maar daar is hier niets van te merken. Soms een verdwaalde, verlichte kerstboom die bij één van de weinige kerken in Delhi staat opgesteld. De toeristen restaurants proberen je nog wel naar binnen te lopen met een heel slecht geklede Kerstman met een baard van watten. In Delhi is alles te vinden wat in alle grote steden in ontwikkelingsladen te vinden is. Rijkdom naast armoede. Grote villa's en kartonnen huisjes. Mensen in dure merkkleding en in lompen passeren elkaar en respecteren elkaar. Dat is bewonderenswaardig, het verschil is evenredig groot als het respect dat mensen voor elkaar hebben. Je wordt hier geboren en blijft ( in status ) wie je bent bij je geboorte. Dat er meer dan één biljoen mensen wonen in India, wat trouwens groter is dan europa, wordt in Delhi op indrukwekkende wijze zichtbaar gemaakt. Op zondag naar Old Delhi gegaan en daar vele markten bezocht, waar vooral de lokale bevolking naar toe komt. Hier is de uitdrukking, je kan over de hoofden lopen absoluut van toepassing. In de kleine straatjes met zijn winkeltjes en straatverkopers is het een kleurrijk palet van kleuren, door alle waren die staan uitgestald. In de fotoserie 'zwerven door Delhi' laat ik daar wat beelden van zien. Aangezien wij een beetje 'fortmoe' waren zijn wij niet in het Rode fort geweest en hebben ook de grote moskee uitsluitend aan de buitenkant bewonderd. Zwerven door de stad is voor ons een favoriete bezigheid, langzaam , waardoor er altijd wel iets te zien of te doen is. Hier geldt nog het principe van 'zondagse kleren', iedereen maakt zich mooi en gaat naar parken of grote grasvelden om meegebrachte etenswaren te nuttigen. Dat trekt weer allerlei verkopers aan, die hier hun etenswaren aanbieden en allerlei prullaria . Nog maar 1 dag te gaan en dat wordt een' shopdag'. Als dit noemenswaardige belevenissen oplevert zal ik daar nog verslag van doen. Sof ar so good. Liefs van mij en Carla. Hoewel wij nog heel lang samen verder zouden willen reizen, verheugen wij ons er ook weer op om jullie allemaal weer te zien.

Wuivende koolzaadvelden en schilderachtige dorpen in Rajasthan

De eerste zonnestralen gaven de ochtenddauw op het gras een twinkeling van diamanten. Iedere ochtend heeft wel een verassing in petto. Vanuit het jachtige en stoffige Jaipur, eerst nog langs het 'Windpalace', een paleis met uitsluitend een mooie voorkant, het is net een decorstuk oor een Bollywood film. Daarna een werkelijk onvergetelijke tocht door het platteland van Rajasthan. Een zeer slechte weg met veel ‘potholes' , maar de schoonheid van het landschap maakte veel goed. Het heldere groen van de rijstvelden met daarin vermengd de kleuren magenta rood, kobaltblauw, zacht oranje en heel veel helder geel. Dit zijn de kleuren van de kleding die de vrouwen hier vaak dragen. Verder wordt het landschap bepaald door de wuivende koolzaadvelden, die zover als het oog reikt zich aan ons presenteerde en het geel wordt mooi opgelicht door het lage zonlicht. Bij veel stops kwam het gezoem van bijen je al tegemoet en Carla heeft de imkers met een bezoek vereerd. Ik bleef op gepaste afstand, ik was mij goed bewust van mijn allergie voor bijensteken. Ik had geen zin om het eerste Michelin mannetje in Rajasthan te worden. Ook de dorpen kenmerken zich door eenvoud die tegelijkertijd een schilderachtige schoonheid heeft. Uiteraard is het beeld voor ons romantischer dan het voor de mensen zelf is. Omdat er in deze dorpjes op het platteland weinig toeristen komen, was de ontvangst allerhartelijkst , mede doordat onze chauffeur steeds het contact maakte in hun eigen taal. Carla wordt steeds omringd door vrouwen en kinderen, die vooral haar heldere blauwe ogen willen zien. Op toeristische plaatsen proberen de mannen steeds stiekem een foto van haar te maken en je zult het niet geloven, maar ook ik krijg soms het verzoek of zij een foto van mij mogen maken. Als ik ( als grap) om roepees vraag, blijkt dat de humor niet hun sterkste kant is. Ik heb verder ook weer een aantal portretten kunnen vereeuwigen en heb daar weer een aparte serie voor samengesteld. Mij verveeld schoonheid nooit, ik hoop voor jou ook niet. Verder hebben wij genoten van alle vervoermiddelen, die op het platteland gebruikt worden. Met name de hoeveelheid mensen die de voertuigen kunnen verwerken en vervoeren is een wonder. Nog steeds verbaast dat een Jeep, 18 mensen kan vervoeren. De fotoserie laat jullie een paar voorbeelden zien. Hert platteland achter ons gelaten, reden wij heuvelachtig landschap tegemoet en werd de bebossing steeds vollediger. Uiteindelijk in Ranthambhore aangekomen, waar wij in een weelderige tuin een heerlijk koel biertje dronken. Vroeg in bed en vroeg uit de veren. Met een jeep, met 6 personen,gids en chauffeur op zoek naar de tijger, die wij zeker zouden zien, 100% zeker. Gelukkig relativeren wij deze vaak gebezigde uitspraak en achteraf bleek dat de juiste instelling te zijn. In een National park zo groot als Nederland waren nog 35 in het wild levende tijgers te vinden. Wel bevonden zij zich in bepaalde sectoren, maar dan praat je over een oppervlakte van de provincie Drenthe. Kleine kans dus, wel was onze gids op goed op dreef, regelmatig moesten wij stil zijn, want hij hoorde de roep van een pauw die aangaf dat er een tijger in de beurt was. Dan ineens versnelde de jeep, als een formule 1 ging hij over de smalle zandwegen, waar de, altijd aanwezige keien, de Jeep een jump gaven, zodat het steeds meer op een kermisattractie begon te lijken. Gelukkig konden wij ook van de prachtige jungle genieten en hebben veel verschillende soorten herten en bijzondere vogels gezien. Al met al wel het afzien waard, gelijk een proef voor Afrika geweest. De rug van Carla hield het prima en het wonderkussen zorgde voor een redelijke zit, hoewel regelmatig het woord ' houten kont'viel. Na dit avontuur zijn wij verder gereden naar Agra, voor de bezichtiging van de Taj Mahal, één van de zeven wereldwonderen. Een prachtige vierbaansweg bracht ons naar Agra, het gaat evengoed niet snel, omdat op deze weg fietsers, brommers, tractoren,heel veel vrachtwagens maar ook koeien, kamelen en honden ieder een eigen plekje probeert te veroveren. Vooral in het donker is dit zeer gevaarlijk, omdat veel voertuigen geen verlichting voeren. Op vrijdag is de Taj Mahal gesloten en dat was pech. Morgenochtend gaan wij eerst naar de Taj Mahal en het Rode fort en dan door naar Delhi onze laatste bestemming van deze reis. Carla wil zeker terug naar Rajasthan, heeft de smaak van India goed te pakken. So far so good, heel veels liefs en prettige kerstdagen van mij en Carla.

Everything about a girl

Carla is een bikkel en norit doet wonderen. Na een tumultueuze nacht, kwam om 03.00 uur de verandering. Het werd rustiger en Carla heeft tot 06.00 geslapen, zonder dat zij steeds het bed uit moest springen, om vervolgens naar de badkamer te sprinten. Vanmorgen voelde zij zich redelijk binnenste buiten gekeerd, maar had zin in thee en toast. Voordipje, onze chauffeur, gebeld en gezegd dat wij vandaag niet om 09.00 uur in de startblokken zouden staan. Afgesproken om 11.00 uur en tot die tijd zou Carla kijken hoe het ging. Gelukkig, de toast en thee bleven op de plek waar het behoort te zijn en na een heerlijke douche zei Carla monter: kom lieverd, laten wij gaan. Blij verrast wilde ik wel weten of het echt wel ging en gezien de irritatie die volgde kwam ik tot de conclusie dat zij inderdaad de daad bij het woord wilde voegen. Achteraf bleek dat haar focus lag op het kopen van sieraden , tja ik weet uit ervaring dat zij dan niet meer te stoppen is. Zonder gekheid, het ging prima vandaag, naar Amber Palace geweest en verder andere mooie plekken bezocht. Gelukkig weer samen door het stadje kunnen zwerven en ineens kwamen wij toch bij de winkels met sieraden uit. Carla heeft zichzelf verwend met twee prachtige ringen en dat heeft die 'bikkel' ook wel verdiend na een nacht afzien en geconfronteerd te worden met haar ongemak. Wij hebben een prachtige dag gehad en ik heb weer gebouwen, portretten en mooie taferelen gezien, die ik vervolgens op de digitale plaat heb gezet. Uiteraard te zien op foto's van reismee. Morgen gaan wij naar het National Park Ranthanbore voor natuurlijke rust en game drive. Onze chauffeur verzekerde ons voor 100 procent dat wij de tijger te zien zouden ki]rijgen Daarover een volgende keer , voor nu so far so good en veel liefs van mij en Carla

Reizen van Pushkar naar Jaipur

Ik voelde een hand op mijn arm, fluweelzacht en toch indringend. Ik keek in de weemoedige ogen van een oude vrouw en zag haar met haar andere hand een gebaar richting haar mond maken. Geef mij iets, zodat ik vanavond kan eten en met voldaan gevoel kan gaan slapen. Dat was wat ik in haar ogen en houding zag. Ik doe het niet vaak, maar in dit geval was de vraag zo teder en zuiver dat ik haar graag iets wilde geven om eten te kunnen kopen. Als dank kreeg in een glimlach die ik nog dagen met mij mee zal dragen. Uiteraard is het lastig in India, sommige zijn beroepsbedelaars die het uitsluitend op toeristen hebben gemunt en ook anderen die dat niet zijn en die dankzij anderen kunnen overleven, met name de oudere mensen zijn afhankelijk van giften. Meestal worden zij onderhouden door de familie, maar soms zijn zij, met name vrouwen, verstoten uit de familie. De redenen zijn duister, maar zij dragen meestal leed met zich mee wat in hun ogen te lezen is. Pushkar is een klein woestijnstadje, waar in november altijd een hele grote kamelenmarkt wordt gehouden. Een heerlijke plaats om doorheen te zwerven en te genieten van alle taferelen, die zich overal aan je presenteren. S'avonds de woestijn ingewandeld en daar de verschillende nomadenfamilies ontmoet, die daar in hun tenten bivakkeren. Zie foto's die gisteren geplaatst zijn. Prachtige mensen en vooral de pasgeborene moest getoond worden en uiteraard op de foto. Daarna verder gegaan en genoten van een prachtige zonsondergang. Op de zandduinen stonden een rij kamelen en dit gaf een prachtig contrast tegen de ondergaande zon. De stilte maakte het compleet en dat zijn van die 'parelmomentjes' die voor heel lang in het geheugen worden opgeslagen. Nadat de zon onder was, kwam een hele koude windbries en even later liepen wij klappertandend naar onze tenthut. Toch besloten om buiten te eten, trui en fleece over elkaar aan getrokken en toen een dinertje voor twee onder de sterrenhemel. Daar lagen de extra dekens al klaar en ik heb daar bij het schrijven dankbaar gebruik van gemaakt. De volgende ochtend gewekt door de ochtendzon die door het kleine raam zijn opwachting maakte. Een foto van Carla gemaakt, in dekens gehuld werd zij verlicht door een gouden gloed. Wat een cadeautje om de dag zo te beginnen. Voordipje stond al weer klaar om ons naar Jaipur te brengen, eerst nog naar het meer van Pushkar en omzwerven door de straatjes en toen op weg naar Jaipur. Onderweg stoppen wij regelmatig, soms omdat onze chauffeur iets wilde laten zien, maar meestal omdat ik weer ergens een prachtig beeld op mijn netvlies zag verschijnen en die ik graag wilde vastleggen. In fotoserie is het resultaat te bewonderen. Het werd weer een echte 'Indianrit', gekenmerkt door onze opmerking 'dat ging maar net goed'. Het is echt ongelofelijk welke capriolen de chauffeurs hier uithalen. Het maakt niet uit waar je kijkt, overal is die madness aanwezig. Onze chauffeur is gelukkig heel alert en doet geen onverantwoorde inhaal- of andere manoeuvres. Eind van de middag aangekomen en na drie kamers te hebben afgewezen, kregen wij eindelijk een ruime en vooral schone kamer. Het was ons hier niet eerder gebeurt, weten wel uit andere reizen dat je soms eerst in een bezemkast wordt gestopt, dan boven de keuken of bar, dan naast een lift die veel herrie maakt en als je besluit om weg te gaan is er net een kamer vrijgekomen en dat is dan degene die je voor ogen hebt. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn wij naar een astronomisch observatorium gegaan, die in 17^deeeuw is gebouwd. Dit is ook de basis voor de astronomie in dit land, waar ook astrologie nog steeds een heel belangrijk onderdeel is van het leven hier. Moest gelijk aan Hans denken, vooral het enorme instrument die weergeeft in welk teken deze dag staat en met welke planeten deze verbonden zijn. Terug naar hotel begonnen de darmen van Carla verschijnselen te vertonen, die het meest overeenkomen met het gevoel van een kurkentrekker die zich een weg probeert te banen door het darmstelsel. S' avonds was het goed mis en nu licht zij klappertandend in haar bedje. Gezien haar situatie is dit heel confronterend en iets waar zij steeds heel bang voor is geweest. Evengoed maken wij nog steeds 'ongepaste'grappen, die wij alleen tegen elkaar durven te maken. Morgen zien hoe het verder gaat. So far so good, liefs van mij en Carla

Reizen van Udaipur naar Jodhpur en Pushkar

Toen wij de meren van Udaipur achter ons lieten, loste de nevel langzaam in zichzelf op. Met onze driver Predip, door ons inmiddels omgedoopt tot voordipje, zijn wij onze 10 daagse reis door Rajasthan begonnen. Met veel getoeter en ochtendherrie verlieten wij, met weemoed, Udaipur. Weggaan is verdergaan en wij hebben onze blik op nieuwe ervaringen gericht. De auto,een Tata Indigo, is een prima auto, luxe achterin met veel ruimte en prima comfort om te zitten. Gelukkig heeft Carla haar eigen 'verantwoorde'kussen bij zich en zit daar gedurende de autoritten op. De rit van Udaipur naar Jodhpur wordt in wisselende landschappen afgelegd. Het mooiste was de rit door bergachtig gebied, prachtige vergezichten en een weg die zich slingerend door het landschap bewoog. Onderweg naar een prachtige tempel geweest. Bij binnenkomst in deze zeer serene tempel voelde ik het gelijk in mij lijf. Geraakt door de sfeer kwamen er ook een stilte in mij. Ik ben gaan zitten en langzaam voelde ik de sereniteit in mij opkomen. Ineens zijn er dan tranen, hoe dat komt weet ik niet, maar het blijft voor mij een ontroerende en betekenisvolle ervaring. Toen wij , inmiddels twee uur, verder waren gereden kwamen wij een langgerekt lint van kamelen en mensen tegen. Het bleek nomaden te zijn, die steeds onderweg zijn en huis en haard met zich meenemen. Een prachtig gezicht, de zachte tred van de kamelen en de kleurrijke kleding van de mensen geven het geheel een bijna mystiek tafereel. Gelukkig heeft onze chauffeur een goed gevoel voor schoonheid en als hij iets ziet, vraagt hij aan mij 'foto sir foto '. Het tweede gedeelte van de tocht naar Jodhpur was saai en daardoor vielen regelmatig de oogjes toe, die weer opengingen als er luid getoeterd werd of als onze chauffeur weer boven op de rem ging staan. Het blijft een groot avontuur om met de auto door India te reizen. Het programma 'blik op de weg', zou hier avondvullende programma's kunnen maken. Je kunt hier zelfs met 4 auto's naast elkaar rijden op een tweebaansweg. In Jodhpur overnacht en de volgende dag een zwerftocht gemaakt, naar de lokale markt geweest en naar de residentie van de Maharadja. Een prachtig gebouw, met veel schoonheid. Voor het eerst om 5 uur in de ochtend gewekt door het indringende geluid van de moskeeën, die oproepen tot gebed. In plaats van gebed deden wij onze oogjes toe om het laatste deel van de nacht ook nog slapend door te brengen. De volgende ochtend vroeg op voor onze rit nar Pushkar. Toen wij een half uur onderweg waren riep onze chauffeur ' deer,deer' en inderdaad daar zagen wij grote kuddes herten. Even waren wij terug in Afrika en richten onze blik op het speuren naar de big 5 van India. Waar wij ons dan op moeten richten is voor ons ook niet duidelijk! Later veel prachtige pauwen en grote herten gezien, het leken wel kudu's te zijn, die wij in Afrika tegen kwamen. Ook deze rit bracht ons weer veel natuurschoon, vooral de als de bergen opdoemen en ons langzaam in zich opnemen. Reizen maakt blij en dat blijkt ook nu weer!!!. In Pushkar zitten wij ver buiten het stadje zelf en genieten van een allesbepalende stilte, die alleen door huilende honden en trippende krekels wordt verstoord. Vanmiddag rondgezworven in Pushkar, dit is één van de oudjes dorpen van Rajasthan. Ook hier is alles om ons heen van prachtige schoonheid en een zalving voor de ziel. Uiteraard klopt mijn fotografenhart sneller worden vele beelden vastgelegd. Ook nu weer een serie van portretten, ik blijf mij verbazen over zoveel schoonheid. De mensen zijn vriendelijk en vinden het leuk, als ik na een blik of praatje vraag of iki een foto mag maken. Altijd wordt hier positief op gereageerd en onmiddellijk worden posities ingenomen zoals zij op de foto willen. Meestal wacht ik dan even en praat met ze en als de focus bij hen weg is begint voor mij de focus en worden de beelden vastgelegd. Het resultaat kun je zien op foto's van reismee. Ik zit nu met een deken om mij heen te schrijven, het is hier s' avonds heel erg koud en geen verwarming. Typisch voor de woestijn, overdag heet en s' nachts koud. Carla ligt inmiddels onder de dekens en ik zie alleen nog het puntje van haar neus. Ik, ga ook onder de wol, so far so good en veel liefs van mij en Carla

Begroeten, ontmoeten en verdergaan

Heel even voelde ik een stille werveling van de lucht, ik voelde dat iemand naar mij keek. Ik draaide mij om en daar was Hemant. In stevige omhelzing begroeten wij elkaar en verbazingwekkend hoe in 1 seconde een tijdsverschil van 15 jaar wordt overbrugd. Als verlegen schooljongens stonden wij naar elkaar te kijken en mompelde steeds dat het goed was om elkaar weer te zien. Dat wij elkaar pas op de laatste dag van ons verblijf zagen, kwam doordat de vader van Raji ( een een goede vriend van Hemant en Mamta) plotseling was overleden en dat zij daar twee dagen waren geweest. Wij waren in zijn Mayur art galerie, een prachtig statig pand van 4 verdiepingen en zij wonen op de bovenste etage. Alles in het pand straalt schoonheid uit. Er zijn objecten waar mening museum jaloers op zou zijn en later hoorde wij dat er voor een bepaald object, een prachtig bewerkt houten paneel al 1 miljoen dollar was geboden. Dit is echter van Hemant zelf en behoort to zijn privé collectie. Hij was en is nog steeds een heel druk baasje, steeds ging de telefoon en ook moest hij nog even iemand te woord staan. Kijk rond en als er iets is wat je wil kopen, laat het weten en hij instrueerde de manager van de galerie, dat wij op alles 50% korting kregen. Voordat Hemant kwam hadden wij al geïnformeerd naar een prachtige houten Tibetaanse Boeddha sculptuur voor aan de muur en deze kostte 1200 euro. Hij is minimaal 200 jaar oud, zo niet nog ouder. Een prachtig kunstobject vinden wij. Ik kon hem kopen voor de helft van de prijs en je snapt dat ik toen de verleiding niet kon weerstaan. Wij waren tenslotte door deze Boeddha gekozen en niet andersom. Tja, deze moet wel verscheept worden en minimaal een vierkante meter inhoud. Dat bekent dat wij nog meer konden meenemen en dat hebben wij ook gedaan. Over drie maanden kun je het bewonderen op de geestweg. S'avonds ouderwets weer een biertje gedronken en veel herinneringen opgehaald ,over verleden, heden en toekomst gesproken. Hij moest naar Jaipur, heeft grond gekocht en gaat daar weer een hotel bouwen, die door een Italiaanse architect is ontworpen. Hij bouwt dit voor zijn zoon, die studeert in Lausanne Hotelmanagement en Hemant wil het hotel aan zijn zoon schenken als deze over drie jaar is afgestudeerd. Weer eens wat anders dan een bos bloemen ( hahahaha). Later op de avond kwam Mamta en zij vertelde dat er nog steeds een foto van mij ( de enige foto in het hele huis) hing. Deze was genomen toen wij, met vrienden, in een rivier aan het zwemmen waren. ik heb toen een foto van Mamta, haar zoon en de zoon van Raji, genomen. Ieder jaar kwam ik wel een paar keer ter sprake, omdat de mensen vaak naar de foto keken en vroegen waar dat was. Afscheid genomen met omhelzing en de woorden 'we meet again', don't know where and don't know when. Dit bracht bij mij wel enige beroering teweeg, juist omdat deze tekst heel erg verbonden is met mams en paps. De volgende ochtend vertrokken wij naar de volgende bestemming en toen ik aan de balie wilde betalen, keek mij met verbazing aan en vertelde mij dat wij de gasten van Mr.Periwal zijn en dat wij niets hoefde te betalen. Gisteravond had Hemant al gezegd dat dit is geen hotel voor jullie is, maar your home. Het bleek dat wij alleen wel het bier moesten afrekenen, hahahaha, dit heeft op mij nog altijd een vervreemdend effect. Misschien met de gevoeligheid voor alcoholische dranken, je krijgt het wel, maar het wordt ook ontkend. Op de rekening staat dan 'big coca cola of soms pot of tea. Onze privé chauffeur was keurig op tijd en de bagage in een prima luxe auto geladen. Met veel buigingen verlieten wij het hotel en met weemoed reden wij de oprijlaan af. Vreemd, dat het een oprijlaan heet en geen afrijlaan. Wel een oprit en afrit, maar dat is geen laan. Ik blijf mij soms over taal verbazen. Goed, weggaan is verdergaan, Dit verhaal ging wel veel over Hemant en mij, maar ik vind het leuk om je daar toch deelgenoot in te maken. Het heeft voor mij en nu ook voor Carla, een heel speciale betekenis en ik kan daar nog wel drie verhalen over schrijven. Dat doe ik maar niet! ! Op weg naar Jodhpur, maar daarover een volgende keer. So far so good, veel liefs van mij en Carla.

Schoonheid in Rajasthan

Regelmatig veranderde de zilveren vogel van hoogte en snelheid. Daardoor ontstond. er enige kriebel in het darmstelsel. Uiteindelijk met een uur vertraging landde de zilveren vogel in prachtige glijvlucht met zachte landing in Udaipur. Tot onze opluchting zagen wij ons beider bagage de band oprollen en na een vriendelijk 'namaste' richting de oppassers van het vliegveld gingen wij met de taxi naar het Hotel van Hemant Periwal, die ik in de negentiger jaren ontmoet heb. Toen begonnen met een kleine galerie Mayur Arts. Inmiddels het hij een prachtig hotel, een aantal galeries en een export bedrijf voor Indiase kunst, antieke objecten zoals deurpanelen, beelden, meubels,kasten enz. Hier hij 120 man in dienst die zich bezig houden met restaureren van deze objecten. Bij aankomst belde zijn vrouw en heette ons welkom en vertelde wij elkaar nog wel zouden ontmoeten. Altijd ongemakkelijk als je in een afwachtende positie bent, is dat straks, vanavond morgen??? Besloten om onze eigen weg te gaan en we zien wel hoe het loopt. Het hotel is een beauty, hiervoor heb ik een aparte serie foto's op reismee gezet. De volgende dag op pad gegaan in Udaipur, wat een schoonheid kom je tegen. Het hart van de fotograaf maakte steeds grote sprongen bij het zien van zoveel schoonheid. Alles is de moeite waard om vast te leggen. Van eenvoudige straatscènes, prachtige gebouwen en tot de rijke kleurschakering van de kleding vrouwen dragen. Hier is het werkelijk India te vinden met al zijn kleuren en geuren, die toch weer anders zijn dan in Goa. Dat zal hoop ik ook uit de beelden spreken. De sfeer is mystieker en authentieker dan in Goa. Het straatbeeld wordt bepaald door kleine zelfstandigen die va alles aan de man en vrouw proberen te brengen. Straten met sieraadwinkels en andere straten weer met textiel. Ieder ambacht heeft zijn eigen straat, waar allemaal het zelfde product wordt verkocht. Uiteraard wordt het straatbeeld ook hier bepaald door de vele koeien. Soms in kleine steegjes moet je een winkel invluchten, anders wordt je door de koe op de horens genomen. De koe is hier geen folkloristisch element, maar een fundamentele band van de hindoe met de natuur. Het respect voor de koe is namelijk een teken van respect vanahimsa, de afwezigheid van de wil om te doden. Het is tevens respect voor het symbool moederschap, naastenliefde en mededogen. Inj het straatbeeld past ook de Sadhu. Zij worden nog steeds tot de grote wijzen beschouwd en in India is groot respect voor de onbedorven mannen. Zij zijn vaak bedekt met as ( dit naar shiva), dragen bescheiden wiite doeken en om hun hals hangen veel amuletten, hun haar is altijd lang, zij wassen het nooit maar smeren het in het sap van bomen. Voor ons een vreemde verschijning, voor de Indiase bevolking een heilige, omdat hij zijn leven, tijdelijk of geheel met zware beproevingen moet doorbrengen, op straat zwervend op weg naar een heilige bestemming. Wij hebben het prachtige palace bezocht in Udaipur, een groot genot om in zoveel architectonisch schoonheid rond te lopen. De tijd van de Maharadja komt hier tot leven. Een deel van het paleis wordt nog steeds bewoond door een maharadja, die deels in London woont en deels hier in Udaipur. Herlijk op dakterras gegeten en genoten van alle drukt beneden ons. Terug naar het hotel hebben wij ons weer zich vergapen aan alle prachtige taferelen, die zomaar uit het niets ineens in ons blikveld verschenen. Kijk naar de beelden en geniet met ons mee !!! Morgen nog een dagje Udaipur en dan trekken wij verder. Heel veel liefs van mij en Carla. De laatste twee foto's geven aan hoe het met Carla is, de foto's spreken meer dan boekdelen.