De ochtend begint sluimerig, ingetogen en stil. De ibissen en kraaien verlaten hun nachtverblijven en als zij opvliegen wordt de lucht een zwart-witte deken. Ook de kleinere vogels beginnen te kwetteren en ineens begint de natuur tot leven te komen. Eekhoorns dwarrelen langs de bomen en de haviken zweven door de lucht op zoek naar hun eerste lekkere hapje. Tijdens ons ontbijt op het dakterras genieten wij van het ontwaken van de natuur. Luid grommend wordt de Royal Enfield gestart en met het geluid van een opstijgende DC-3 verdwijnt hij langzaam in de verte. Helaas moet ik de Enfield inruilen voor een brommertje, nou ja een scooter met een brede en veel zachtere zit en waar ook nog voorop de boodschappen meegenomen kunnen worden. Carla baalde van haar ongemak, maar zo is het beter. Uiteindelijk is het veel leuker om met z'n tweetjes op pad te gaan en met deze scooter lukt dat uitstekend. De dag begint na het ontbijt met zwemmen, dan koffie drinken, lui liggen lezen, lunchen, boodschappen doen, omgeving verkennen en altijd afsluiten met een happy-hour op het dakterras. Inmiddels weer helemaal opgenomen in de geuren en kleuren van India. India blijft toch echt India, er is een economische booming, maar in het dagelijks leven veranderd er weinig. Nog steeds heel veel menen, drukte, lawaai, rommel en chaos. Carla vroeg waarom ik toch weer naar India wilde en wat ik met dat land heb. In tegenstelling met andere landen is India volstrekt onberekenbaar, onvoorspelbaar en vol met verassingen. Niets gaat zoals je wilt dat het gaat en ook al heb je de regie, toch stelt het hoge eisen aan je improvisatie en tolerantie. Daarbij de prachtige mensen, de geur en kleur die het land heeft en ik ben weer helemaal IN India. Het is zo anders dan anders en daarom zo intrigerend. Vandaag richting van het strand gereden, kijken hoe het er daar uitziet. Wat opvalt is dat er veel mensen op het strand zijn, een mengeling van Indiërs, toeristen en ouwe hippies. Het is er heel gemoedelijk, hoewel ook hier de Russen de sfeer in negatieve zin kunnen beïnvloeden. Er komen hier veel russen naartoe en in de toeristische gebieden worden zij bij internet cafés en eetgelegenheden in hun eigen taal op de aanplakborden naar binnen gelokt. Dit is voor mij een geheel nieuw fenomeen. De stranden zijn breed en vooral heel lang, altijd liggen er schepen voor de kust, wachten tot zij de haven binnen mogen om het land in hun toenemende behoeften te voorzien. Op de weg terug naar ons plekje kwamen wij langs een school waar kinderen bezig waren met een generale repetitie voor een groot festijn. Heerlijk om daar deelgenoot van te zijn en uiteraard kon de camera zijn werk weer doen. Het zal moeilijk worden om een selectie te maken. Ook onderweg steeds tot verbeelding sprekende taferelen en er is zoveel schoonheid in dit land dat ik mijzelf moet toespreken om niet om de 100 meter te stoppen, omdat ik weer een prachtig beeld aan mijn blikveld zie verschijnen. Tegen de avond weer terug thuis in ons huis en toen begon het zachtjes te regenen. De regen gaf het water van het zwembad kippenvel, grappig om te zien. Toen voorbereidingen voor eten, koken en toen het weer droog was, heerlijk gegeten onder een prachtige sterrenhemel, nog steeds in T-shirt en korte broek. So far so good en to volgende verhaal. Liefs Bert en Carla