Regelmatig veranderde de zilveren vogel van hoogte en snelheid. Daardoor ontstond. er enige kriebel in het darmstelsel. Uiteindelijk met een uur vertraging landde de zilveren vogel in prachtige glijvlucht met zachte landing in Udaipur. Tot onze opluchting zagen wij ons beider bagage de band oprollen en na een vriendelijk 'namaste' richting de oppassers van het vliegveld gingen wij met de taxi naar het Hotel van Hemant Periwal, die ik in de negentiger jaren ontmoet heb. Toen begonnen met een kleine galerie Mayur Arts. Inmiddels het hij een prachtig hotel, een aantal galeries en een export bedrijf voor Indiase kunst, antieke objecten zoals deurpanelen, beelden, meubels,kasten enz. Hier hij 120 man in dienst die zich bezig houden met restaureren van deze objecten. Bij aankomst belde zijn vrouw en heette ons welkom en vertelde wij elkaar nog wel zouden ontmoeten. Altijd ongemakkelijk als je in een afwachtende positie bent, is dat straks, vanavond morgen??? Besloten om onze eigen weg te gaan en we zien wel hoe het loopt. Het hotel is een beauty, hiervoor heb ik een aparte serie foto's op reismee gezet. De volgende dag op pad gegaan in Udaipur, wat een schoonheid kom je tegen. Het hart van de fotograaf maakte steeds grote sprongen bij het zien van zoveel schoonheid. Alles is de moeite waard om vast te leggen. Van eenvoudige straatscènes, prachtige gebouwen en tot de rijke kleurschakering van de kleding vrouwen dragen. Hier is het werkelijk India te vinden met al zijn kleuren en geuren, die toch weer anders zijn dan in Goa. Dat zal hoop ik ook uit de beelden spreken. De sfeer is mystieker en authentieker dan in Goa. Het straatbeeld wordt bepaald door kleine zelfstandigen die va alles aan de man en vrouw proberen te brengen. Straten met sieraadwinkels en andere straten weer met textiel. Ieder ambacht heeft zijn eigen straat, waar allemaal het zelfde product wordt verkocht. Uiteraard wordt het straatbeeld ook hier bepaald door de vele koeien. Soms in kleine steegjes moet je een winkel invluchten, anders wordt je door de koe op de horens genomen. De koe is hier geen folkloristisch element, maar een fundamentele band van de hindoe met de natuur. Het respect voor de koe is namelijk een teken van respect vanahimsa, de afwezigheid van de wil om te doden. Het is tevens respect voor het symbool moederschap, naastenliefde en mededogen. Inj het straatbeeld past ook de Sadhu. Zij worden nog steeds tot de grote wijzen beschouwd en in India is groot respect voor de onbedorven mannen. Zij zijn vaak bedekt met as ( dit naar shiva), dragen bescheiden wiite doeken en om hun hals hangen veel amuletten, hun haar is altijd lang, zij wassen het nooit maar smeren het in het sap van bomen. Voor ons een vreemde verschijning, voor de Indiase bevolking een heilige, omdat hij zijn leven, tijdelijk of geheel met zware beproevingen moet doorbrengen, op straat zwervend op weg naar een heilige bestemming. Wij hebben het prachtige palace bezocht in Udaipur, een groot genot om in zoveel architectonisch schoonheid rond te lopen. De tijd van de Maharadja komt hier tot leven. Een deel van het paleis wordt nog steeds bewoond door een maharadja, die deels in London woont en deels hier in Udaipur. Herlijk op dakterras gegeten en genoten van alle drukt beneden ons. Terug naar het hotel hebben wij ons weer zich vergapen aan alle prachtige taferelen, die zomaar uit het niets ineens in ons blikveld verschenen. Kijk naar de beelden en geniet met ons mee !!! Morgen nog een dagje Udaipur en dan trekken wij verder. Heel veel liefs van mij en Carla. De laatste twee foto's geven aan hoe het met Carla is, de foto's spreken meer dan boekdelen.