Toen wij de meren van Udaipur achter ons lieten, loste de nevel langzaam in zichzelf op. Met onze driver Predip, door ons inmiddels omgedoopt tot voordipje, zijn wij onze 10 daagse reis door Rajasthan begonnen. Met veel getoeter en ochtendherrie verlieten wij, met weemoed, Udaipur. Weggaan is verdergaan en wij hebben onze blik op nieuwe ervaringen gericht. De auto,een Tata Indigo, is een prima auto, luxe achterin met veel ruimte en prima comfort om te zitten. Gelukkig heeft Carla haar eigen 'verantwoorde'kussen bij zich en zit daar gedurende de autoritten op. De rit van Udaipur naar Jodhpur wordt in wisselende landschappen afgelegd. Het mooiste was de rit door bergachtig gebied, prachtige vergezichten en een weg die zich slingerend door het landschap bewoog. Onderweg naar een prachtige tempel geweest. Bij binnenkomst in deze zeer serene tempel voelde ik het gelijk in mij lijf. Geraakt door de sfeer kwamen er ook een stilte in mij. Ik ben gaan zitten en langzaam voelde ik de sereniteit in mij opkomen. Ineens zijn er dan tranen, hoe dat komt weet ik niet, maar het blijft voor mij een ontroerende en betekenisvolle ervaring. Toen wij , inmiddels twee uur, verder waren gereden kwamen wij een langgerekt lint van kamelen en mensen tegen. Het bleek nomaden te zijn, die steeds onderweg zijn en huis en haard met zich meenemen. Een prachtig gezicht, de zachte tred van de kamelen en de kleurrijke kleding van de mensen geven het geheel een bijna mystiek tafereel. Gelukkig heeft onze chauffeur een goed gevoel voor schoonheid en als hij iets ziet, vraagt hij aan mij 'foto sir foto '. Het tweede gedeelte van de tocht naar Jodhpur was saai en daardoor vielen regelmatig de oogjes toe, die weer opengingen als er luid getoeterd werd of als onze chauffeur weer boven op de rem ging staan. Het blijft een groot avontuur om met de auto door India te reizen. Het programma 'blik op de weg', zou hier avondvullende programma's kunnen maken. Je kunt hier zelfs met 4 auto's naast elkaar rijden op een tweebaansweg. In Jodhpur overnacht en de volgende dag een zwerftocht gemaakt, naar de lokale markt geweest en naar de residentie van de Maharadja. Een prachtig gebouw, met veel schoonheid. Voor het eerst om 5 uur in de ochtend gewekt door het indringende geluid van de moskeeën, die oproepen tot gebed. In plaats van gebed deden wij onze oogjes toe om het laatste deel van de nacht ook nog slapend door te brengen. De volgende ochtend vroeg op voor onze rit nar Pushkar. Toen wij een half uur onderweg waren riep onze chauffeur ' deer,deer' en inderdaad daar zagen wij grote kuddes herten. Even waren wij terug in Afrika en richten onze blik op het speuren naar de big 5 van India. Waar wij ons dan op moeten richten is voor ons ook niet duidelijk! Later veel prachtige pauwen en grote herten gezien, het leken wel kudu's te zijn, die wij in Afrika tegen kwamen. Ook deze rit bracht ons weer veel natuurschoon, vooral de als de bergen opdoemen en ons langzaam in zich opnemen. Reizen maakt blij en dat blijkt ook nu weer!!!. In Pushkar zitten wij ver buiten het stadje zelf en genieten van een allesbepalende stilte, die alleen door huilende honden en trippende krekels wordt verstoord. Vanmiddag rondgezworven in Pushkar, dit is één van de oudjes dorpen van Rajasthan. Ook hier is alles om ons heen van prachtige schoonheid en een zalving voor de ziel. Uiteraard klopt mijn fotografenhart sneller worden vele beelden vastgelegd. Ook nu weer een serie van portretten, ik blijf mij verbazen over zoveel schoonheid. De mensen zijn vriendelijk en vinden het leuk, als ik na een blik of praatje vraag of iki een foto mag maken. Altijd wordt hier positief op gereageerd en onmiddellijk worden posities ingenomen zoals zij op de foto willen. Meestal wacht ik dan even en praat met ze en als de focus bij hen weg is begint voor mij de focus en worden de beelden vastgelegd. Het resultaat kun je zien op foto's van reismee. Ik zit nu met een deken om mij heen te schrijven, het is hier s' avonds heel erg koud en geen verwarming. Typisch voor de woestijn, overdag heet en s' nachts koud. Carla ligt inmiddels onder de dekens en ik zie alleen nog het puntje van haar neus. Ik, ga ook onder de wol, so far so good en veel liefs van mij en Carla