Toen de nacht de ochtend verwelkomde, werden wij gewekt door een oorverdovend en nieuw geluid.Snel sprong ik uit bed en ging het balkon op. Het regende en wel zo hard, dat het net leek of de zee zich boven ons bevond en zich met overgave op de aarde stortte. Terug naar bed en wat is het toch heerlijk om met het geluid van tikkende regen op het raam weer in slaap te vallen. Toen de ochtend zich weer in volle glorie aan ons toonde, regende het nog steeds. Het rode zandpad beneden was veranderd in een rivier en het zwembad was ineens veel groter, omdat het water over de randen stroomde. Hoewel de regen in heftigheid afnam, bleef het zachtjes nadruppelen.De volgende ochtend waren er weer blauwe plekken in de lucht, nog wel bewolking maar droog en de temperatuur maakt het altijd aangenaam ( 27 graden). Besloten om weer te gaan brommeren. In de fotoserie neem ik jullie mee via de beelden, van ochtend tot avond. Wij worden altijd begroet door onze buurman, de havik. Hij cirkelt altijd boven ons, als wij aan het ontbijten zijn. Daarna naar het zwembad voor de dagelijkse oefeningen en afkoeling. Eerst nog even ons buurmeisje begroeten, wij met 'hello' en zij zwaait altijd met haar kleine handjes, die zo slap aan haar pols, waardoor ze er ieder moment vanaf kunnen waaien. Mooie stip vandaag op voorhoofd en wij wijzen ernaar. Zij kijkt ons verbaast aan, omdat zij niet begrijpt wat wij bedoelen. Zwaaiend gaan wij naar het zwembad. Carla doet haar oefeningen en trekt baantjes en ik doe daar van harte aan mee. Aan het eind van de serie oefeningen mag ik altijd om haar heen hangen. Benen om haar middel, armen om haar net en rustend op haar schouder, wangen tegen elkaar en dat gaat zij voorzichtig en heel zacht wiegend met mij lopen. Soms overvalt mij een enorm golvend gevoel wat zich vooral in de buikstreek kenbaar maakt. Zachtjes fluiter ik in Carla's oor dat ik mijn moeder zo mis. Komt zeker door al dat water en het klassieke baarmoeder verhaal ( hahaha). Mijn paps mis ik ook, anders en op andere momenten. Soms zou ik willen weten wat hij weet en wist van bepaalde gebeurtenissen of soms gaan mijn glijden mijn gedachten vanzelf, zonder aanleiding,naar mams en paps. Gelukkig belde Esther mij en dat doet mij altijd heel erg goed. Ook die meiden mis ik, maar dat is meer een verlangen om ze weer te zien. Vaak zeg ik, even naar huis, iedereen zien en dan weer verder reizen. Goed, wij gingen brommeren. Het rode zand was nog modderig en dat stelde eisen aan stuurmanskunst. Eenmaal op het asfalt gaat alles weer als vanouds. Al zwervend over onbekende wegen met onbekende bestemming reden wij door velden en dorpjes. Uiteindelijk kwamen op bij Baga beach uit en hebben daar gelucht. Hier trok een meisje met een gouden kruisje in haar nek mijn aandacht. Zij was duidelijk de wereld aan het verkennen, wat nu nog betekende dat zij alles wat zij tegenkwam, steentjes, papiertjes, bloemetjes en andere verdwaalde spullen aan een onderzoek onderwierp. Wij zaten op een plek waar de rivier de zee ontmoet en in de monding van de rivier waren vissers bezig zich voor te bereiden op een nieuwe vangst op zee. Ik hou van deze plekken, veel te zien en te horen van dagelijkse leven hier. Later zijn wij nog naar Candolim Beach gegaan. Op zoek naar een leuk guesthouse voor Carl straks. Hij gaat in Januari en februari een rondreis maken in India, Goa is een plek waar hij ook zal vertoeven. Weer thuisgekomen eerst happy hour en hapje eten. Genieten van de zonsondergang en zwermen vogelsdie hun nachtverblijf weer opzoeken. De huilende wolven hebben ook hun bijdrage aan het grote genieten .Inmiddels wel de kabel voor laptop gekregen en zowaar hij doet het. Alleen de internet verbinding via telefoonverbinding lukt niet. Schrijven doe ik weer s' avonds aan tafel en Carla zit dan op ligbank boek te lezen of zij verdwijnt al spoedig in dromenland. So far so good en ik hoop dat jullie met ons mee genieten, wat dat doen wij.