Ik voelde een hand op mijn arm, fluweelzacht en toch indringend. Ik keek in de weemoedige ogen van een oude vrouw en zag haar met haar andere hand een gebaar richting haar mond maken. Geef mij iets, zodat ik vanavond kan eten en met voldaan gevoel kan gaan slapen. Dat was wat ik in haar ogen en houding zag. Ik doe het niet vaak, maar in dit geval was de vraag zo teder en zuiver dat ik haar graag iets wilde geven om eten te kunnen kopen. Als dank kreeg in een glimlach die ik nog dagen met mij mee zal dragen. Uiteraard is het lastig in India, sommige zijn beroepsbedelaars die het uitsluitend op toeristen hebben gemunt en ook anderen die dat niet zijn en die dankzij anderen kunnen overleven, met name de oudere mensen zijn afhankelijk van giften. Meestal worden zij onderhouden door de familie, maar soms zijn zij, met name vrouwen, verstoten uit de familie. De redenen zijn duister, maar zij dragen meestal leed met zich mee wat in hun ogen te lezen is. Pushkar is een klein woestijnstadje, waar in november altijd een hele grote kamelenmarkt wordt gehouden. Een heerlijke plaats om doorheen te zwerven en te genieten van alle taferelen, die zich overal aan je presenteren. S'avonds de woestijn ingewandeld en daar de verschillende nomadenfamilies ontmoet, die daar in hun tenten bivakkeren. Zie foto's die gisteren geplaatst zijn. Prachtige mensen en vooral de pasgeborene moest getoond worden en uiteraard op de foto. Daarna verder gegaan en genoten van een prachtige zonsondergang. Op de zandduinen stonden een rij kamelen en dit gaf een prachtig contrast tegen de ondergaande zon. De stilte maakte het compleet en dat zijn van die 'parelmomentjes' die voor heel lang in het geheugen worden opgeslagen. Nadat de zon onder was, kwam een hele koude windbries en even later liepen wij klappertandend naar onze tenthut. Toch besloten om buiten te eten, trui en fleece over elkaar aan getrokken en toen een dinertje voor twee onder de sterrenhemel. Daar lagen de extra dekens al klaar en ik heb daar bij het schrijven dankbaar gebruik van gemaakt. De volgende ochtend gewekt door de ochtendzon die door het kleine raam zijn opwachting maakte. Een foto van Carla gemaakt, in dekens gehuld werd zij verlicht door een gouden gloed. Wat een cadeautje om de dag zo te beginnen. Voordipje stond al weer klaar om ons naar Jaipur te brengen, eerst nog naar het meer van Pushkar en omzwerven door de straatjes en toen op weg naar Jaipur. Onderweg stoppen wij regelmatig, soms omdat onze chauffeur iets wilde laten zien, maar meestal omdat ik weer ergens een prachtig beeld op mijn netvlies zag verschijnen en die ik graag wilde vastleggen. In fotoserie is het resultaat te bewonderen. Het werd weer een echte 'Indianrit', gekenmerkt door onze opmerking 'dat ging maar net goed'. Het is echt ongelofelijk welke capriolen de chauffeurs hier uithalen. Het maakt niet uit waar je kijkt, overal is die madness aanwezig. Onze chauffeur is gelukkig heel alert en doet geen onverantwoorde inhaal- of andere manoeuvres. Eind van de middag aangekomen en na drie kamers te hebben afgewezen, kregen wij eindelijk een ruime en vooral schone kamer. Het was ons hier niet eerder gebeurt, weten wel uit andere reizen dat je soms eerst in een bezemkast wordt gestopt, dan boven de keuken of bar, dan naast een lift die veel herrie maakt en als je besluit om weg te gaan is er net een kamer vrijgekomen en dat is dan degene die je voor ogen hebt. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn wij naar een astronomisch observatorium gegaan, die in 17^deeeuw is gebouwd. Dit is ook de basis voor de astronomie in dit land, waar ook astrologie nog steeds een heel belangrijk onderdeel is van het leven hier. Moest gelijk aan Hans denken, vooral het enorme instrument die weergeeft in welk teken deze dag staat en met welke planeten deze verbonden zijn. Terug naar hotel begonnen de darmen van Carla verschijnselen te vertonen, die het meest overeenkomen met het gevoel van een kurkentrekker die zich een weg probeert te banen door het darmstelsel. S' avonds was het goed mis en nu licht zij klappertandend in haar bedje. Gezien haar situatie is dit heel confronterend en iets waar zij steeds heel bang voor is geweest. Evengoed maken wij nog steeds 'ongepaste'grappen, die wij alleen tegen elkaar durven te maken. Morgen zien hoe het verder gaat. So far so good, liefs van mij en Carla